| |
Biała linia
Dla międzynarodowych zbliżeń
I żeby móc pomóc nagle,
Moskwę połączy się z Paryżem
Telefonicznym ekstra-kablem.
Ta wieść radości nam przyczynia,
Będziemy mieć częściowo linię,
Przez Polskę musi iść ta linia,
W żaden jej sposób nie ominie.
Rzucona wszerz naszego kraju
Drga lekko w zagranicznych szeptach -
Moskwa z Paryżem rozmawiają
A w samym środku stoi Dreptak!
A Dreptak stoi gdzieś pod Kutnem
Nerwowo szarpie sprzączki szelek
I myśli sobie:
- Chyba utnę,
Z piętnaście metrów, kuchnia Felek!
W GS-ie z kablem bardzo marnie.
Do województwa nie pojadę,
A tu podłączyć trza młocarnię,
Więc chyba utnę, kurcze blade!
Już dłoń się skrada do tasaka
Co w chacie wisiał se na sznurku,
Gdy nagle w duszy u Dreptaka
Jak coś nie krzyknie:
- Oż ty, burku!
Tak spieszno ci do owych kabli?
Chcesz poprzerzynać - kit ci w brodę! -
Porozumienie - niech cię diabli! -
Kablowe, Wschodu ze Zachodem?
Zaś Dreptak ukląkł na podwórzu,
Łzy mu polały się wielgachne
I jęknął: - o aniele stróżu!
Już mnie nie śtorcuj! Dyć nie ciachnę!
I w tym momencie niebo szare
Się rozchmurzyło, słonko błysło,
Widać przyjęło tę ofiarę
Złożoną nad słowiańską Wisłą.
Świt wstaje, budzi się nadzieja
Co nie jest złudną ani próżną,
Bo oto, po raz pierwszy w dziejach,
Polak mógł urżnąć, a nie urżnął!
Wpisał(-a): Małgorzata "Zuzanka" Krzyżaniak
|
|
![[Kacik absurdu im. Andrzeja Waligórskiego]](ikonki/AW.kasztan.rudy.jpg)
