| |
ZADANIE
Plakatowe winiety, standardowe uśmiechy,
Wyczyszczona do błysku gabardina i stal -
Poszły nasze chłopaki za Sudety, na Czechy,
Poszły nasze chłopaki jak ułani na bal.
Z nimi słońce i wicher wędrowały po trasach,
Omijały ich burze, rozwiewały się mgły,
Omówiło ichradio, opisała ich prasa,
Pokazało ich kino jak śpiewali i szli.
... A to przecież nieprawda, zimna była ta przestrzeń,
Nieufnością zjeżony człowiek, słowo i rzecz,
Nieżyczliwe miasteczka, gorzkie wiatry i deszcze,
Przejmujące napisy "wróg", "okupant" i "precz".
Trzeba było zrozumieć ten kraj bratni, choć obcy,
Spenetrować mielizny, prądom - inny dać bieg.
Nic nie piszcie o chłopcach. To u szewca są chłopcy,
A tam poszli mężczyźni, starsi od was o wiek.
To nieprawda, że nigdy ich nie żarła wątpliwość,
Wątpliwości nie miewa krowa, drewno lub ćwok.
Trzeba było zostawić żon i matek swych tkliwość,
Nie wiadomo - na tydzień, miesiąc, kwartał czy rok?
Nic nie wiemy, jak kiedyś ich historia oceni,
Jak rozważy proporcje zasług, wahań i win?
Fakt jest faktem, pod niebem smutnej, czeskiej jesieni
Ciężką służbę wypełnia brat twój, mąż albo syn.
Chyba znajdzie uznanie u następnych pokoleń
Ich bezkrwawa kampania, trudna misja i straż...
Czci się tych co zdobyli Samosierrę i Smoleńsk,
A wszak łatwiej jest ginąć, niż dać pluć sobie w twarz.
A wszak łatwiej jest strzelać, niż trwać z celem na muszce,
Mniej się widzi w lunecie, więcej widzi się wszerz...
"Polski żołnierz dopomógł w gospodarstwie staruszce..."
O, panowie pisarze! Bez was pomógłby też!
Świat się trzęsie w posadach, walą się ideały,
Różne hasła zmieniają sens, znaczenie i treść -
Jest w tym wszystkim nasz żołnierz. Nie monolit wspaniały -
Coś większego, bo człowiek. Właśnie za to mu cześć.
Wpisał(-a): Maciej Dębski
|
|
![[Kacik absurdu im. Andrzeja Waligórskiego]](ikonki/AW.kasztan.rudy.jpg)
