| |
POPRAWKA DO PLANU
Rzecz to niezwykła w zasadzie,
A nawet nadprzyrodzona:
Tyle lat w jednym zakładzie
Pracują on i ona,
Widują się tam codzień,
Każde ma swe kłopoty,
Pogwarzą o pogodzie,
Cześć-cześć, i do roboty.....
Aż tu nagle, z jakąś chwilą
sytuacja się zmienia:
Przyjrzał się jej z profilu
W półblaskach i półcieniach,
POdczas jakiejś odprawy
Lub w stołówce to było.....
I nagle - dziwne sprawy,
I nagle - wielka miłość,
Już się nawzajem szukają
Na przerwie śniadaniowej,
O wczasy się pytają
W Radzie Zakładowej,
Diabli wiedzą co jeszcze,
(choć przwidzieć nietrudno)
fakt że załoga szepce:
- O, Dreptak z Trypućkówną!
- Wczoraj pryzniósł jej dalie!
- I wiózł ją motocyklem!
I tak dalej i dalej,
Jak zawsze i jak zwykle,
Po ludzku i banalnie
Jak w innych krajach świata,
Ale - oryginalnie,
Bo: Skąd po tylu latach?
Czemu nie osłupieli
I nie zadrżeli czemu
Wówczas, gdy się ujrzeli
Pierwszy raz, dawno temu?
A teraz - ona blada,
On - dużo więcej pali,
A przecież stara kadra,
No, więc na co czekali?
Nie wiem. Ale przypuszczam
Że coś dziwnego chadza,
Coś co ludzi podpuszcza,
Coś co w pracy przeszkadza,
Coś co w życiu pomaga
I ma dziwne działanie.....
I w związku z tym się domagam
Żeby to ująć w planie!
Wpisał(-a): Maciej Dębski
|
|
![[Kacik absurdu im. Andrzeja Waligórskiego]](ikonki/AW.kasztan.rudy.jpg)
