| |
POLSKIE DELFINY
Pragnąc koniecznie zwabić Szwedów nad polskie morze
Postanowiono zamnożyć w tym morzu ogromne węgorze
Które by mogły udawać bajeczne morskie węże
Ogólnoświatową sensację wzbudzając w sposób tenże.
Niestety, ponieważ zatruto fenolem wszystkie kanały
I rzeki, węgorze nie rosły, a wprost przeciwnie - zdychały
Bo węgorz ma swoje dziwne i tajemniecze marszruty,
I żyje co prawda w morzu, lecz w rzekę wpływa na ksiuty.
Zejdźmy już jednak z węgorza, a raczej z jego padliny,
Gdy z węgorzami nie wyszło - nastawiono się na delfiny,
Czyli podjęto uchwałę że wpuści się je do Bałtyku
Ażeby wokół okrętów robiły swe skiku-skiku,
Że jednakowoż delfin żyje w cieplejszym klimacie
A do zimnego Bałtyku trzeba by ubrać je w gacie
I w nauszniki, przeto ktoś wpadł na pomysł niezgorszy
By do skakania przyuczyć stado rodzimych dorszy
Ucharakteryzowanych, ufając, że z dala chyba
Szwed kamuflażu nie pozna i mruknie po szwedzku "wsio rawno"
Faktycznie, już wkrótce te dorsze skoszarowano w bursie,
To jest, przepraszam, w basenie, i przeszkolono na kursie,
W program w którego wetknięto zestaw wykładów maleńki,
Takich jak dzieje Egiptu, język polski, życiorys Łysenki,
Krótka Teoria Kwantów, Fizyka, Paleografia,
Etyka, Estetyka, Etnologia i Etnografia,
Zasady Księgowości, Pogadanki Ekonomiczne,
Diana Dors a Sprawa Dorszy, oraz inne wykłady liczne
Aż wreszcie, po egzaminach, rozmieszczono dorsze na szlakach
I oto Szwedzi już jadą, a instruktor woła: - No, skakać!!!
Zaś dorsze zebrały się w kupie, wybałuszyły oczy,
I dalejże dyskutować który z nich pierwszy podskoczy,
- Ja - mówi jeden - chciałbym, ale już jestem wiekowy,
- A ja - powiada drugi - jestem na chorobowym
- Ja mam natomiast urlop - trzeci dorsz z ulgą powiedzał,
Zaś pani dorszowa akurat płynęła na chatę do śledzia
I akcja się zakończyła ogólnym rozczarowaniem...
Morał: Nadmierne szkolenie wyklucza podskakiwanie.
Wpisał(-a): Maciej Dębski
|
|
![[Kacik absurdu im. Andrzeja Waligórskiego]](ikonki/AW.kasztan.rudy.jpg)
